Een jaar of twee geleden vroeg ik me af of ik geen meester op de basisschool moest worden. Dat leek me leuk. Maar Schoolschrijver worden is nog veel beter, dan kan ik me met kinderen bezighouden met het allerleukste wat er is: lezen en tekenen en schrijven en praten over boeken.
Aby is o.a. bekend van de boeken: Wie heeft dat gedaan, Het jaar van Victor, Het meisje in de rode bus.
Kijk voor meer informatie op zijn website of volg hem op Facebook en Twitter.
Ik kom al meer dan dertig jaar op scholen, eerst als toneelspeler en later als schrijver. Vaak denk ik: wat een leuke kinderen! Ik wil ze leren kennen, met ze aan het werk willen gaan, laten zien hoe fijn het is om te fantaseren. We kunnen in verhalen de wereld maken zoals we hem zelf willen hebben.
Verbeeldingskracht is de sterkste kracht die er is! Er is (bijna) niks leuker dan dat samen met een groep kinderen te onderzoeken. Door te lezen, te luisteren, te schrijven en te zoeken naar waar de verhalen vandaan komen. Zelf doe ik dan ook inspiratie op… Fantasie is eindeloos, grenzeloos.
Kinderen die lezen, krijgen betere banen. Ze kennen meer woorden en ze weten meer van de wereld om hen heen. Heel, héééél belangrijk dus allemaal! Toch wordt er minder gelezen dan vroeger, want iedereen heeft minder tijd, en voor veel kinderen is hun mobiel oneindig veel interessanter. Denken ze.
Ik ben Schoolschrijver omdat ik ervan houd kinderen in contact te brengen met mooie verhalen en gedichten. Ik zou willen bereiken dat kinderen een kast vol boeken zien als een wereld vol mogelijkheden, als een ontdekkingsreis, waaraan je deel kunt nemen.
Lezen was vroeger mijn grootste avontuur. Aan zelf schrijven dacht ik niet. Ik dacht dat ik weliswaar slim was, maar absoluut niet creatief. Dus werd ik biochemisch analiste. Na wat omzwervingen ben ik kinderboeken-schrijver geworden. Als Schoolschrijver wil ik kinderen al op jonge leeftijd, anders dan bij mezelf, vertrouwen in de eigen creativiteit meegeven.
Lezen was voor mij als kind magisch. Er gingen hele werelden open. Zodra ik een pen kon vasthouden begon ik verhalen en gedichtjes te schrijven. Thuis deden we veel taalspelletjes en mijn vader won vette prijzen met grappige reclamezinnen. Als Schoolschrijver neem ik de kinderen graag mee op taalavontuur. Om samen te ontdekken welke verhalen en talenten er in hen opborrelen. En hoe leuk spelen met taal is!
Lees een boek,’ zeg ik regelmatig tegen mijn kinderen als ze achter een schermpje willen kruipen. Lezen is heel belangrijk. Kinderen die veel lezen, staan met één-nul voor in het leven. Ze leren nieuwe woorden, ontdekken dat hoofdpersonen vaak ook niet perfect zijn (en dat dat juist leuk is) en komen op plekken waar ze nog nooit zijn geweest.
Verbeelding is ontzettend belangrijk. Ons hele leven is doordrenkt van kleine en grote verzinsels, en die zijn vaak net zo echt als de tafel waaraan je eet of het bed waarin je slaapt. Ik wil kinderen de kracht van hun eigen verbeelding laten ontdekken, en ze laten zien hoe mooi en leuk letters, taal en boeken zijn.
Het valt me steeds weer op hoeveel fantasie kinderen hebben. Ik vind het altijd weer jammer als ik weer weg moet. Ik wil met elkaar de mooiste boeken ontdekken, en dat ook niet-lezers erachter komen hoe geweldig het is om een andere wereld in te stappen en zélf boeken gaan lezen.
Sinds ik kan lezen ben ik een boekenwurm en dol op (spelen met) letters en woorden, op schrijven dus. Jaren na mijn studie Nederlands ontdekte ik dat schrijven voor kinderen nog leuker is dan voor volwassenen. Als Schoolschrijver wil ik kinderen laten ervaren hoe leuk en spannend taal is: dat er niets fijner is dan wegdromen met een boek en je eigen verhalen schrijven.
Lezen is vrijheid. Je kunt reizen terwijl je thuis blijft, andere werelden binnengaan en vreemden leren kennen terwijl je niet uit je stoel komt. Schrijven is je uitdrukken. En dat voelt machtig. Iets onder woorden brengen en een ander laten huilen of lachen. Een wit papier volschrijven met letters en woorden: iets maken dat nog niet bestond. Als kind vond ik dat magisch, zo magisch dat ik er nog steeds mijn dagen mee vul. Ik neem kinderen graag mee op lees en schrijf avontuur.
Wat maakt een boek de moeite waard? Dat wil ik graag samen met de kinderen onderzoeken, onder andere door stukjes voor te (laten) lezen uit grappige, spannende, treurige of informatieve boeken. Daarnaast wil ik hen laten vertellen en laten schrijven over dingen die zij belangrijk vinden.
Al op de basisschool wist ik wat ik later wilde worden: ridder! Maar nu ben ik Schoolschrijver. Hoera! In ieder geval wel veiliger, qua draken en zo. Ik schrijf omdat ik er blij van word. Dat plezier in schrijven ga ik aan de kinderen overbrengen. Lol trappen met taal, dus!
Creatief kunnen denken is een onmisbare eigenschap voor wat je ook gaat doen in en met je leven. Ik hoop dat alle kinderen zullen ontdekken dat ze creatief zijn, en vooral dat een boek veel meer is dan een verzameling letters, en zelfs meer dan zomaar een verhaaltje. Achter elk verhaal zit een denkwereld waar je eindeloos in rond kunt dwalen en op plekken komt waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.
Iedere groep is anders. Het is mooi om hun eigen verhaal uit de kinderen te krijgen. Ik verheug me erop om als Schoolschrijver dieper op de dingen in te kunnen gaan. Als we regelmatig lachen en het me lukt om minstens één kind zijn of haar talent te laten ontdekken, is mijn missie geslaagd.
Mijn schrijversbezoek is geslaagd als kinderen na afloop van mijn bezoek zeggen dat ze meteen naar de bieb gaan. Is er iets mooiers dan te reizen naar plaatsen waar je in het echt nooit zou komen, mensen te ontmoeten die je anders nooit zou ontmoeten en te beleven wat je in werkelijkheid nooit zou beleven? Dat is wat ik iedereen gun.
It Frysk is de taal dêr’t ik lêzen en skriuwen yn leard ha, dêr’t ik yn tink en dream, dat is de taal fan myn gefoel. It is hiel handich ast twa talen ta dyn foldwaan hast. Soms wit ik in wurd net yn it Frysk mar wol yn it Nederlânsk, soms is it oarsom. Dan wurdt it my yn de oare taal dúdlik wat ik eins bedoel.
Ik hoop dat het me lukt om net als mijn oma, oudtante en oudoom kinderen de magie van ‘verhalen vertellen’ door te geven. Ik ga ervanuit dat we hier veel plezier aan gaan beleven. Wat er natuurlijk ook zal gebeuren: we gaan lezen uit een kist vol mooie jeugdboeken die onze kant op komt.
Omdat ik nog zoveel boeken wil schrijven stopte ik met lesgeven. Een van de belangrijkste dingen op school vind ik dat kinderen ontdekken waar ze goed in zijn. Alle kinderen hebben een talent en moeten de kans krijgen om dat te ontwikkelen. Een manier om jezelf en de wereld te leren kennen is via verhalen.
Samen lezen en schrijven is nog véél leuker dan in je eentje! En dat is precies wat we samen gaan doen. Verhalen lezen, verhalen verzinnen, verhalen opschrijven. Het is fijn om alle tijd te hebben om met de kinderen na te denken over waar een verhaal over gaat, hoe er getoverd wordt met woorden en ook zelf met tekst te experimenteren.
Mozart schijnt ooit gezegd te hebben: ‘Alle muziek is er al, ik hoef het alleen maar op te schrijven’. Ik zeg: ‘Alle verhalen zijn er al, je hoeft ze alleen maar op te schrijven’. Kijken is stap een. Kijken is lezen. Schrijven is vertalen, betekenis geven. Met taal verbeeld je de wereld om je heen, maakt die begrijpelijker. De verhalen zijn er al, en ze zitten in alle kinderen.
Het is een grote eer om schoolschrijver te zijn!
Het lijkt me geweldig om met kinderen op zoek te gaan naar verhalen. Verhalen in boeken, in de wereld en in hun hoofd. Er valt zoveel meer te beleven als je je fantasie inzet! En met ieder boek heb je toegang tot weer een heel nieuwe wereld. Ik hoop dat de kinderen hier net zo enthousiast van worden als ik.
Schoolschrijver zijn is heerlijk: je ziet de kinderen vaak en lang, en daardoor kun je ze echt wat meegeven. Ik daag ze uit om zelf mee te denken over een verhaal. Ze vinden het een ontdekking dat ze net zo veel verbeeldingskracht hebben als ik – en soms meer. Verhalen maken je leven behapbaar, we kunnen niet zonder. Als kinderen dat inzien, hebben ze ineens een extra instrument in handen.
‘Wie houdt er van lezen?’ Dat vraag ik altijd als ik in een klas kom, ergens in Nederland. Als alle kinderen hun vinger opsteken, kijk ik naar de leerkracht. In een klas waar de juf of meester van lezen houdt, doen de kinderen dat ook. Het leuke van Schoolschrijver zijn is om samen met de leerkracht de kinderen aan te sporen om nog veel meer te lezen. Al moet ik daarvoor op mijn handen gaan staan en achterstevoren het Wilhelmus fluiten. Ik krijg iedereen aan het lezen.
Als kind was ik dol op lezen en best goed in schrijven. Maar schrijvers kwamen voor mijn gevoel van een andere planeet. Als Schoolschrijver wil ik laten zien dat schrijvers gewoon op aarde wonen, misschien wel bij jou in de straat. En dat schrijven niets verhevens is, maar wel iets bijzonders. Je kunt er de gekste beelden mee oproepen in het hoofd van iemand anders. En door te lezen kun jij die iemand anders zijn.
Ik ben iemand die gek word van de verhalen in zijn hoofd. De enige manier om ze eruit te laten, is om ze op te schrijven. Daardoor ontstaat er weer ruimte in m’n hoofd voor nieuwe verhalen. Ik ben ook de enige die mijn boeken kan schrijven. Want niemand is op dezelfde manier gek als ik.
Er is een virus, en het heet Schrijveritus. Je kan niet meer stoppen met verhalen bedenken en overal zie je personages lopen. Boeken komen tot leven en je leest meer dan ooit tevoren. Ook wil je alleen nog maar schrijven, schrijven en nog eens schrijven.
Niets leuker dan 
boeken. Tenminste, dat vinden wij. En het liefste vertellen we iedereen waarom boeken zo enorm leuk zijn en wat voor verhalen er in een ieder schuilen. En toen konden we Schoolschrijver(s) worden! Hoe leuk is het om dan, met de klas, lekker veel te lezen, te schrijven en misschien wel te illustreren? En de verhalen te ontdekken die in jezelf schuilen. 
Ik woonde als kind in een buitenland waar weinig mogelijkheden waren om buiten te spelen, te sporten of televisie te kijken. De bibliotheek werd mijn habitat – ik verslond boeken. Lezen, dat is reizen in je hoofd, avonturen beleven, empathie kweken. Boeken geven een inkijk in andere werelden, andere culturen. Als Schoolschrijver wil ik de liefde voor lezen en overbrengen op kinderen.
Een verhaal verzinnen, dat kan iedereen. Droevig, spannend, grappig of alles tegelijk… Geen probleem! Maar een verhaal opschrijven, dat is lastiger. Gelukkig zijn er heel veel tips en trucjes om het makkelijker te maken. De Schoolschrijvers kunnen jullie daarmee helpen. Veel plezier allemaal, ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen!
Wat is een goed boek en waarom? Mijn moeder, oudere zus en ik lazen vaak dezelfde boeken en daar spraken we dan over. Over boeken praten maakt lezen extra leuk. Soms vertellen kinderen mij dingen over mijn eigen boeken, die ik helemaal niet gezien had. Kinderen kunnen vaak heel goed lezen en nadenken over een verhaal.
In ieder van ons brandt een vertelvuurtje. Als Schoolschrijver wil ik het vuurtje opstoken. Ik wil de kinderen helpen hun verhalen (terug) te vinden. Ik wil ze leren hoe ze die verhalen goed kunnen vertellen of kunnen opschrijven zodat ze nóg mooier worden, en ze helpen om van de verhalen van anderen te genieten.
In je hoofd kan álles wat je maar bedenkt. En je kunt het allemaal nog opschrijven ook. Dat is niet alleen leuk en leerzaam, het is een kracht waar je je leven lang iets aan hebt. Het aanboren van die kracht bij kinderen, daar help ik graag bij. 
Schoolschrijver zijn is een prachtige kans om langlopende verhalenvuurtjes te bouwen, waar je lekker dromerig of vrolijk van wordt. Ik wil kinderen laten ontdekken dat ze van binnen veel groter zijn dan ze wisten. Ook als ze stiekem allang denken dat ze geen fantasie hebben of dat taal vooral iets moeilijks is.
Als Schoolschrijver kom ik lekker vaak en kan ik de kinderen leren kennen – en hun verhalen horen. Vaak zeggen kinderen: ‘Ik zou ook wel een verhaal willen opschrijven, maar ik weet niet hoe.’ Er zijn héél véél manieren om verhalen op te schrijven (of te vertellen. Het is zoals een meisje eens blij verwonderd tegen mij riep: “Juf, ik wist niet dat ik het kon, maar ik kan het ook!”
Als docent Nederlands ontdekte ik hoe leuk en inspirerend het is om met kinderen
Zodra ik kon schrijven en lezen, deed ik niet anders dan boekjes, brieven en dagboeken maken en de bibliotheek leegplunderen. Lezen maakte mijn wereld groter. Het bracht me naar plekken waar ik anders nooit zou komen. Naar Pompeï, een glazen lift in de lucht of in een dierenlijf. De personen in de boeken gaven mij woorden voor wat ik voelde en beleefde. Gevoelens zoals onzekerheid of angst bijvoorbeeld. Of ze deden juist dingen die ik zelf nooit zou durven, maar stiekem wel zou willen. Als Schoolschrijver wil ik kinderen deze rijkdom van taal en verhaal meegeven.
Weet je hoe rijk je bent als je kunt spelen met taal? Als schoolschrijver wil ik kinderen graag een eindje op weg helpen om die rijkdom zelf te ervaren.
