Een jaar of twee geleden vroeg ik me af of ik geen meester op de basisschool moest worden. Dat leek me leuk. Maar Schoolschrijver worden is nog veel beter, dan kan ik me met kinderen bezighouden met het allerleukste wat er is: lezen en tekenen en schrijven en praten over boeken.
Benieuwd naar Aby? Kijk voor meer informatie op zijn website en blog of volg hem op Facebook en Twitter.
Ik kom al meer dan dertig jaar op scholen, eerst als toneelspeler en later als schrijver. Vaak denk ik: wat een leuke kinderen! Ik wil ze leren kennen, met ze aan het werk willen gaan, laten zien hoe fijn het is om te fantaseren. We kunnen in verhalen de wereld maken zoals we hem zelf willen hebben.
Verbeeldingskracht is de sterkste kracht die er is! Er is (bijna) niks leuker dan dat samen met een groep kinderen te onderzoeken. Door te lezen, te luisteren, te schrijven en te zoeken naar waar de verhalen vandaan komen. Zelf doe ik dan ook inspiratie op… Fantasie is eindeloos, grenzeloos.
Ik ben Schoolschrijver omdat ik ervan houd kinderen in contact te brengen met mooie verhalen en gedichten. Ik zou willen bereiken dat kinderen een kast vol boeken zien als een wereld vol mogelijkheden, als een ontdekkingsreis, waaraan je deel kunt nemen.
Kinderen die lezen, krijgen betere banen. Ze kennen meer woorden en ze weten meer van de wereld om hen heen. Heel, héééél belangrijk dus allemaal! Toch wordt er minder gelezen dan vroeger, want iedereen heeft minder tijd, en voor veel kinderen is hun mobiel oneindig veel interessanter. Denken ze.
Lezen was vroeger mijn grootste avontuur. Aan zelf schrijven dacht ik niet. Ik dacht dat ik weliswaar slim was, maar absoluut niet creatief. Dus werd ik biochemisch analiste. Na wat omzwervingen ben ik kinderboeken-schrijver geworden. Als Schoolschrijver wil ik kinderen al op jonge leeftijd, anders dan bij mezelf, vertrouwen in de eigen creativiteit meegeven.
Het valt me steeds weer op hoeveel fantasie kinderen hebben. Ik vind het altijd weer jammer als ik weer weg moet. Ik wil met elkaar de mooiste boeken ontdekken, en dat ook niet-lezers erachter komen hoe geweldig het is om een andere wereld in te stappen en zélf boeken gaan lezen.
Wat maakt een boek de moeite waard? Dat wil ik graag samen met de kinderen onderzoeken, onder andere door stukjes voor te (laten) lezen uit grappige, spannende, treurige of informatieve boeken. Daarnaast wil ik hen laten vertellen en laten schrijven over dingen die zij belangrijk vinden.
Al op de basisschool wist ik wat ik later wilde worden: ridder! Maar nu ben ik Schoolschrijver. Hoera! In ieder geval wel veiliger, qua draken en zo. Ik schrijf omdat ik er blij van word. Dat plezier in schrijven ga ik aan de kinderen overbrengen. Lol trappen met taal, dus!
Creatief kunnen denken is een onmisbare eigenschap voor wat je ook gaat doen in en met je leven. Ik hoop dat alle kinderen zullen ontdekken dat ze creatief zijn, en vooral dat een boek veel meer is dan een verzameling letters, en zelfs meer dan zomaar een verhaaltje. Achter elk verhaal zit een denkwereld waar je eindeloos in rond kunt dwalen en op plekken komt waarvan je niet eens wist dat ze bestonden.
Iedere groep is anders. Het is mooi om hun eigen verhaal uit de kinderen te krijgen. Ik verheug me erop om als Schoolschrijver dieper op de dingen in te kunnen gaan. Als we regelmatig lachen en het me lukt om minstens één kind zijn of haar talent te laten ontdekken, is mijn missie geslaagd.
Mijn schrijversbezoek is geslaagd als kinderen na afloop van mijn bezoek zeggen dat ze meteen naar de bieb gaan. Is er iets mooiers dan te reizen naar plaatsen waar je in het echt nooit zou komen, mensen te ontmoeten die je anders nooit zou ontmoeten en te beleven wat je in werkelijkheid nooit zou beleven? Dat is wat ik iedereen gun.
It Frysk is de taal dêr’t ik lêzen en skriuwen yn leard ha, dêr’t ik yn tink en dream, dat is de taal fan myn gefoel. It is hiel handich ast twa talen ta dyn foldwaan hast. Soms wit ik in wurd net yn it Frysk mar wol yn it Nederlânsk, soms is it oarsom. Dan wurdt it my yn de oare taal dúdlik wat ik eins bedoel.
Ik hoop dat het me lukt om net als mijn oma, oudtante en oudoom kinderen de magie van ‘verhalen vertellen’ door te geven. Ik ga ervanuit dat we hier veel plezier aan gaan beleven. Wat er natuurlijk ook zal gebeuren: we gaan lezen uit een kist vol mooie jeugdboeken die onze kant op komt.
Samen lezen en schrijven is nog véél leuker dan in je eentje! En dat is precies wat we samen gaan doen. Verhalen lezen, verhalen verzinnen, verhalen opschrijven. Het is fijn om alle tijd te hebben om met de kinderen na te denken over waar een verhaal over gaat, hoe er getoverd wordt met woorden en ook zelf met tekst te experimenteren.
Mozart schijnt ooit gezegd te hebben: ‘Alle muziek is er al, ik hoef het alleen maar op te schrijven’. Ik zeg: ‘Alle verhalen zijn er al, je hoeft ze alleen maar op te schrijven’. Kijken is stap een. Kijken is lezen. Schrijven is vertalen, betekenis geven. Met taal verbeeld je de wereld om je heen, maakt die begrijpelijker. De verhalen zijn er al, en ze zitten in alle kinderen.
Het is een grote eer om schoolschrijver te zijn!
Schoolschrijver zijn is heerlijk: je ziet de kinderen vaak en lang, en daardoor kun je ze echt wat meegeven. Ik daag ze uit om zelf mee te denken over een verhaal. Ze vinden het een ontdekking dat ze net zo veel verbeeldingskracht hebben als ik – en soms meer. Verhalen maken je leven behapbaar, we kunnen niet zonder. Als kinderen dat inzien, hebben ze ineens een extra instrument in handen.
‘Wie houdt er van lezen?’ Dat vraag ik altijd als ik in een klas kom, ergens in Nederland. Als alle kinderen hun vinger opsteken, kijk ik naar de leerkracht. In een klas waar de juf of meester van lezen houdt, doen de kinderen dat ook. Het leuke van Schoolschrijver zijn is om samen met de leerkracht de kinderen aan te sporen om nog veel meer te lezen. Al moet ik daarvoor op mijn handen gaan staan en achterstevoren het Wilhelmus fluiten. Ik krijg iedereen aan het lezen.
Er is een virus, en het heet Schrijveritus. Je kan niet meer stoppen met verhalen bedenken en overal zie je personages lopen. Boeken komen tot leven en je leest meer dan ooit tevoren. Ook wil je alleen nog maar schrijven, schrijven en nog eens schrijven.
Ik woonde als kind in een buitenland waar weinig mogelijkheden waren om buiten te spelen, te sporten of televisie te kijken. De bibliotheek werd mijn habitat – ik verslond boeken. Lezen, dat is reizen in je hoofd, avonturen beleven, empathie kweken. Boeken geven een inkijk in andere werelden, andere culturen. Als Schoolschrijver wil ik de liefde voor lezen en overbrengen op kinderen.
Een schrijver kan alles. Een schrijver kan kastelen bouwen, of een jungle. Als schrijver kan je oorlog maken, maar ook vriendschap. En liefde. Rijkom en armoede. Ik hoop kinderen te laten zien dat zij alles kunnen, eerst met taal.
Ik ben een onderwijzer die schrijft en een schrijver die lesgeeft. Dat heb ik jarenlang kunnen vertellen. Het klopt nog steeds, ook al ben ik geen onderwijzer meer. 
Wat is een goed boek en waarom? Mijn moeder, oudere zus en ik lazen vaak dezelfde boeken en daar spraken we dan over. Over boeken praten maakt lezen extra leuk. Soms vertellen kinderen mij dingen over mijn eigen boeken, die ik helemaal niet gezien had. Kinderen kunnen vaak heel goed lezen en nadenken over een verhaal.
In ieder van ons brandt een vertelvuurtje. Als Schoolschrijver wil ik het vuurtje opstoken. Ik wil de kinderen helpen hun verhalen (terug) te vinden. Ik wil ze leren hoe ze die verhalen goed kunnen vertellen of kunnen opschrijven zodat ze nóg mooier worden, en ze helpen om van de verhalen van anderen te genieten.
Schoolschrijver zijn is een prachtige kans om langlopende verhalenvuurtjes te bouwen, waar je lekker dromerig of vrolijk van wordt. Ik wil kinderen laten ontdekken dat ze van binnen veel groter zijn dan ze wisten. Ook als ze stiekem allang denken dat ze geen fantasie hebben of dat taal vooral iets moeilijks is.
Als Schoolschrijver kom ik lekker vaak en kan ik de kinderen leren kennen – en hun verhalen horen. Vaak zeggen kinderen: ‘Ik zou ook wel een verhaal willen opschrijven, maar ik weet niet hoe.’ Er zijn héél véél manieren om verhalen op te schrijven (of te vertellen. Het is zoals een meisje eens blij verwonderd tegen mij riep: “Juf, ik wist niet dat ik het kon, maar ik kan het ook!”
Als docent Nederlands ontdekte ik hoe leuk en inspirerend het is om met kinderen
Zodra ik kon schrijven en lezen, deed ik niet anders dan boekjes, brieven en dagboeken maken en de bibliotheek leegplunderen. Lezen maakte mijn wereld groter. Het bracht me naar plekken waar ik anders nooit zou komen. Naar Pompeï, een glazen lift in de lucht of in een dierenlijf. De personen in de boeken gaven mij woorden voor wat ik voelde en beleefde. Gevoelens zoals onzekerheid of angst bijvoorbeeld. Of ze deden juist dingen die ik zelf nooit zou durven, maar stiekem wel zou willen. Als Schoolschrijver wil ik kinderen deze rijkdom van taal en verhaal meegeven.
Ik hoop talent in de klas te ontdekken. En die schrijven dan voortaan mijn boeken, terwijl ik lekker in de zon kan liggen. 😉 Bijna niemand heeft door dat spelen met taal geniaal leuk is. Want iedereen denkt bij taal aan regels en hokjes en dingen die moeten. Ik denk bij taal aan avontuur en dingen die mogen. Taal is geen dierentuin, taal is de jungle! HOEWAAAAAAAAA!
Ik ben Schoolschrijver omdat ik het heel belangrijk vind dat kinderen goed leren lezen en schrijven, zodat zij zichzelf kunnen uitdrukken in taal. Want in het leven moet je je redden met taal, en daarom is het ontzettend belangrijk om die goed te leren gebruiken.
Omdat ik nog zoveel boeken wil schrijven stopte ik met lesgeven. Een van de belangrijkste dingen op school vind ik dat kinderen ontdekken waar ze goed in zijn. Alle kinderen hebben een talent en moeten de kans krijgen om dat te ontwikkelen. Een manier om jezelf en de wereld te leren kennen is via verhalen.
